Lepanto:
Felipe II.ak eraman zuen aurrera kristautasunaren azken gurutzada. Soliman Handia sultanaren erregetzan zehar (1520-1566), Turkia potentzia handia bihurtu zen. Bertako armadek askotan erasotzen zuten Mediterraneoko kostaldea, eta Espainia eta Italiako merkataritza zaildu egiten zuten.
1565ean, Turkiarrek Malta hartu zuten, eta 1570ean Tunisia eta Txipre konkistatu zituzten. Horren hedapena geldiarazten interesik handiena zuten potentziak Espainia, Venezia, Genoa eta Aulki Santua ziren. 1571an, Liga Santua izeneko aliantza osatu zuten.
Armada aliatua Turkiarren kontra aritu zen Lepanton 1571n. Liga Santuaren garaipenak Turkiak mendebaldeko Mediterraneoan zuen menderatzearen amaiera ekarri zuen.
Italiako estatuek parte hartu bazuten ere, garaipena Espainiarena izan zela esan daiteke, benetako gatazka tertzioek mantendu baitzuten.
Gatazka horretan Migel de Cervantes idazleak parte hartu zuen. Bertan zauritu zuten, eta ezkerreko eskuaren mugikortasuna galdu zuen: hori dela eta, “Lepantoko besamotza” esaten zaio.
Ingalaterraren kontrako gerra (Armada Garaiezina):
Herbeheretako matxinadak Espainia eta Ingalaterraren arteko enfrentamendua ekarri zuen.
Felipe II.ak ezkutuan lagundu zien Isabelen mendeko katolikoei; eta Isabelek, aldi berean, matxinatu flamenkoei laguntzen zien. Itsasoan, Ingalaterrako piratek, Isabel erreginak ordainduta, Karibeko kolonia espainiarrekin merkataritza ez zilegia egiten zuten. Isabelek aginduta Espainiako hiri berriak, hala nola Cartagena, erasotzeko eta arpilatzeko agindu zuen. Haserrealdi horiek guztiek ez zuten gerra ekarri, Isabelek matxinatu flamenkoei laguntza ekonomikoa eman zien arte.
Armada Handia, Armada Garaiezina izenez ezaguna, Felipe II.ak gerra anglo-espainiarrean zehar (1485-1604) Ingalaterra inbaditzeko 1588an osatu zuen flota handiari eman zion izena da. Flota boteretsua 1588an suntsitu zuten.